Terug

Wie durft? Waarom advocaten werkdruk en stress bespreekbaar moeten maken...

Een jaar geleden schreef ik een blog met de titel: burn-out: “who cares of who dares?”. Daarin gaf ik aan dat het lef kost om te zeggen waar je als jonge professional tegen aan loopt. Je grenzen aan te geven. Dat veel gevallen van burn-out niet zichtbaar zijn en daar weinig over gesproken wordt. Er rust een taboe op. En het kost lef om daar WEL over te spreken.

Vandaag werd ik door BNR nieuwsradio geïnterviewd (terug te luisteren via bovenstaande link) naar aanleiding van het onderzoek dat uitgevoerd is onder jonge advocaten. “Eén op de tien nieuwe advocaten overweegt om uit het vak te stappen. Dat blijkt uit onderzoek van de Stichting Jonge Balie Nederland en verzekeraar Movir. De helft van de jonge advocaten ervaart veel stress op het werk. Uit het onderzoek, uitgevoerd onder 579 jonge advocaten, bleek dat de helft van hen stress ervaart vanwege de druk om nieuwe opdrachten binnen te halen. 44 procent ervaart een (te) hoge werkdruk op kantoor. Ondanks een daling ten opzichte van vorig jaar, blijft het risico op uitval bij jonge advocaten hoog. Eén op de tien geeft aan te overwegen om uit het vak te stappen.”

Van belang is om te onderzoeken WAAROM 1 op de tien jonge advocaten overweegt om uit het vak te stappen. Ze ervaren stress door de opdrachten die ze binnen moeten halen en (te) hoge werkdruk. Er is een slechte balans werk-privé en 1 op de 5 (!) gebruikt stimulerende middelen om stress tegen te gaan.

Maar wat is dan de oorzaak van deze stress ervaring?
ER IS GEEN OOG VOOR DE MENS ACHTER DE MEESTER!

Ik zie en spreek dagelijks juristen en zie daarin de volgende overeenkomsten die de stress veroorzaken:
1. ze leggen de lat voor zichzelf erg hoog. Zijn dagelijks bezig met het voldoen aan verwachtingen van hun patroon en cliënten en vergeten voor zichzelf te zorgen. Het zijn harde werkers met een groot verantwoordelijkheidsgevoel die, omdat ze het gevoel hebben nog niet alles te kunnen, nog een stapje extra zetten;
2. ze vinden het lastig om om te gaan met hiërarchische verhoudingen en machtsstrijd. Ze stappen vol goede moed, een open blik en open mind een kantoor binnen waar ze in hokjes, vakjes, templates en vaste patronen worden gestopt. Ze krijgen de kans niet om een “out of the box” oplossing te zoeken. Daar is geen tijd voor, of “zo doen we dat hier niet”;
3. ze doen niet waar ze echt goed in zijn. Ze kennen hun persoonlijke kwaliteiten/toegevoegde waarde (nog) niet of kunnen ze niet kwijt in hun dagelijks werk. Ik gebruik hier altijd het voorbeeld van Einstein: “iedereen is een genie maar als je vis beoordeelt op zijn vaardigheid om een boom te beklimmen zal deze vis zijn hele leven het gevoel hebben dat hij dom is.” Ieder mens is uniek en heeft bijzondere kwaliteiten en eigenschappen. Als je die niet kunt gebruiken in je rol als professional maar veel of alleen maar dingen moet doen waar je niet goed in bent levert dat grote werkdruk en stress op. Het is wetenschappelijk bewezen dat werken met je talenten meer plezier en energie en dus ook minder stress oplevert. Dus als je met deze bril naar de uitkomst van het onderzoek kijkt is het logisch dat veel advocaten aangeven acquisitie lastig te vinden. Misschien is dit wel iets waar ze van nature niet goed in zijn. En wat ze misschien best kunnen leren, maar er nooit in zullen excelleren. En bovendien kost het veel (negatieve) energie omdat ze iets moeten doen waar ze niet goed in bent. Laat deze professionals vooral de dingen doen waar ze WEL goed in zijn zou ik zeggen. Waarom moet iedere advocaat kunnen acquireren? Vissen kunnen toch ook niet in bomen klimmen 😉
4. ze vinden het lastig om om hulp te vragen. Dat wordt gezien als een falen. Ze worden in het diepe gegooid met de gedachte dat “de besten vanzelf boven komen drijven”. Dat maakt het voor hun gevoel onmogelijk om zich kwetsbaar op te stellen. Ze schamen zich om toe te geven dat ze iets niet weten. En zetten tegen beter weten in gewoon een extra stapje.

Hoe je dit kunt doorbreken? Kijk, luister en praat met deze jonge professionals. Heb oog voor ze. Besteedt er oprecht tijd en aandacht aan als je niet wilt dat ze uitvallen met bijvoorbeeld een burn-out.

Iedere topsporter heeft een coach. Echt niet omdat hij of zij iets niet goed doet. Maar juist omdat hij of zij wil excelleren. De beste versie van zichzelf wil zijn in zijn vak. Dus waarom zou een jurist geen coach mogen hebben en zou je dan falen? En zou dat iets zijn om je voor te schamen? Je wilt toch leren en groeien. Je ook als mens ontwikkelen?

Mijn TIP:  Laat je begeleiden en benut jouw volledige potentieel.
Meester zijn in de rechten is immers topsport!
Excelleer in je vak. Door jezelf te ontwikkelen.
En neem zelf daarin de regie.
Wacht niet tot anderen dit voor jou doen.
Ontdek en ontwikkel jouw bijzondere kwaliteiten.
Zie het niet als falen maar als werken aan JOUW SUCCES!

Meesterlijke groet,

Tamara