Terug

Is er leven na een burn-out...?

‘Wat erg voor jou persoonlijk dat het zo ver gekomen is’.
Dat zegt een werkgever tegen een werknemer in een gesprek waar ik aanschuif.

‘We hebben zo goed en zo kwaad als het ging alles in de agenda opgeschoven.
Klanten ingelicht. Aangegeven dat je ziek thuis bent.
We hebben niet gezegd dat je een burn-out hebt. We willen je niet beschadigen.’

Procesmatig is alles op orde.
Binnenkort volgt een gesprek met de Arbo arts dus dat loopt ook ‘hoe het hoort’.
En daarna kan volgens de wet verbetering poortwachter een plan worden gemaakt.

Maar wat ik mis is waar het écht over gaat.
Niemand vraagt zich af hoe het zo ver heeft kunnen komen.
De vraag achter de vraag wordt niet gesteld.

Een burn-out krijg je niet zomaar.
De gevolgen zijn ‘ineens’ voor iedereen zichtbaar.
Maar waarom heeft er niemand écht geluisterd waar het over ging.

Juristenwerk is mensenwerk.
Mensen van vlees en bloed.
Man wat hoop ik dat deze taboe op een dag écht kan worden doorbroken.

Dat werkgever en werknemer ‘man en paard’ noemen.
In alle kwetsbaarheid op tafel leggen waar het echt over gaat.
Dát is mijn grootste verlangen.

Op 28 maart 2019 deelde ik dit verlangen bij ‘deel je verhaal Tilburg’.
Hier kun je het terug kijken.